Szczupak
Ciało szczupaka jest wydłużone i z boków nieco spłaszczone. Pokrywają je drobne łuski zachodzące także na pokrywy skrzelowe. Płetwa grzbietowa cofnięta ku tyłowi ciała, prawie do nasady ogonowej. Płetwa ogonowa jest duża i dość głęboko wcięta. Głowa wielka i wydłużona, z dużą paszczą spłaszczoną poziomo, uzbrojoną w liczne ostre zęby zakrzywione do tyłu. Żuchwa jest nieco dłuższa od szczęki. Ubarwienie zależy od środowiska w którym przebywa. Jest to gatunek typowo drapieżny, żyjący we wszystkich typach wód śródlądowych. Nie występuje tylko w potokach podgórskich i górskich. Tarło odbywa w okresie wiosennych roztopów, kiedy temperatura wody osiągnie 5 stopni, a więc najczęściej w marcu. Samica składa na przybrzeżnych płyciznach lub zalanych łąkach 20 000 - 30 000 ziaren klejącej ikry szybko przylepiającej się do podłoża. Młode szczupaki szybko przechodzą na drapieżny tryb życia. Znany jest także kanibalizm tego gatunku.